[vc_row][vc_column][vc_column_text]Από την αρχαιότητα, πριν ακόμα από το 3000 π..Χ., η Λαυρεωτική ήταν γνωστή για τον ορυκτό της πλούτο. Ήδη από τα μέσα της 3ης χιλιετίας π.Χ. αρχίζει η συστηματική εξόρυξη μολύβδου και ασημιού στα μεταλλεία Λαυρίου και Θορικού. Η αρχαία Αθήνα μάλιστα, οφείλει πολλά στο ασήμι της περιοχής. Από τα έσοδα της εξόρυξης του ασημιού, ο Θεμιστοκλής πρότεινε να κατασκευαστούν οι 200 τριήρεις με τις οποίες οι Αθηναίοι κατατρόπωσαν τους Πέρσες στη μάχη της Σαλαμίνας το 480 π.Χ.

Τα μεταλλεία λειτουργούν ως τον 2ο αι. π.Χ. αλλά κατόπιν εγκαταλείπονται, μιας και η εξόρυξη συναντά νερό στις στοές σε μεγάλα βάθη, αλλά και επειδή οι Ρωμαίοι, αντιμετωπίζοντας δυσκολία στην επεξεργασία του μεταλλεύματος, στρέφονται στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων αργύρου της Ισπανίας. Έτσι τα μεταλλεία εξόρυξης αργύρου του Λαυρίου χάνουν τα πρωτεία που κατείχαν ως τότε παγκοσμίως.

Το 1860 ο μεταλλειολόγος Ανδρέας Κορδέλλας επισκέπτεται την περιοχή και εξετάζει αν αξίζει τον κόπο η εκ νέου εκμετάλλευση των μεταλλείων και έρχεται σε επαφή με τον Ιταλό μεταλλειολόγο και επιχειρηματία Τζιαν Μπατίστα Σερπιέρι. Ο δευτερος, διαβλέποντας την καλή οικονομική προοπτική, ιδρύει το 1864 την εταιρεία  “Roux – Serpieri – Fressynet C.E” με συμμετοχή του γαλλικού τραπεζικού οίκου “I. Roux-Fressynet”. Η εταιρεία διατηρείται μέχρι το 1873, έχοντας πάρει την ονομασία “Ελληνική Εταιρεία των Μεταλλουργείων Λαυρίου”. Το 1867 απασχολεί περίπου 1200 εργαζομένους, αριθμό εντυπωσιακό για την εποχή. Το 1869, η σύγκρουση των συμφερόντων της εταιρείας με τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου ως προς την έκταση της εκμετάλλευσης των μεταλλείων, οδηγεί στη δημιουργία δύο εταιρειών, την “Ελληνική Εταιρεία των Μεταλλουργείων Λαυρίου” και την εταιρεία “Μεταλλεία Καμάριζας”. Το 1876 η δεύτερη παραχωρεί τη θέση της στην γαλλική εταιρεία “C.F.M.L. (Compagnie Francaise des Mines du Laurium), που ιδρύει και πάλι ο Σερπιέρι και κατασκευάζει νέο εργοστάσιο στη θέση “Κυπριανός”.

Η Γαλλική Εταιρεία καταφέρνει να επιζήσει και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1982, ως συνέπεια της αποβιομηχάνισης της χώρας τη δεκαετία του ’80, διακόπτει τις δραστηριότητές της, ενώ το 1994 το εργοστάσιο της Γαλλικής Εταιρείας Μεταλλείων Λαυρίου στον Κυπριανό αγοράζεται από το Υπουργείο Πολιτισμού, κηρύσσεται διατηρητέο μνημείο και παραχωρείται στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το οποίο δημιουργεί εκεί το Τεχνολογικό Πολιτιστικό πάρκο Λαυρίου.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]